باد خورشیدی

واژه‌ی «باد خورشیدی» ممکن است باعث شود شما نسیم ملایمی را تصور کنید. اما باد خورشیدی جریان شدیدی از ذرات باردار پرانرژی است که از خورشید در همه‌ی جهات خارج می‌شوند. این پلاسما بیشتر حاوی پروتون‌ها و الکترون‌ها است. همچنین تعدادی هسته‌ی اتمی در این ترکیب وجود دارد. این ذرات از تاج خورشید که بیرونی‌ترین لایه‌ی جو خورشید است می‌آیند. تاج آنقدر داغ است که ذرات گاز می‌توانند انرژی کافی را برای فرار از گرانش خورشید به دست آورند. همانطور که این باد خورشیدی ذرات را به داخل جو جاروب می‌کند، آنها می‌توانند میدان‌های مغناطیسی خورشید را با خودشان بکشند.

باد خورشیدی با دو سرعت متفاوت از خورشید خارج می‌شود. برخی از بادها با سرعتی در حدود 800 کیلومتر (500 مایل) در ثانیه جریان پیدا می‌کنند. این ماده از روزنه‌های قیفی شکل در میدان مغناطیسی خورشید به نام حفره‌های تاجی در نزدیکی قطب‌های خورشید بیرون می‌زند. باد کندتر با سرعتی در حدود 400 کیلومتر (250 مایل) در ثانیه از خورشید خارج می‌شود. مشاهدات کاوشگر خورشیدی پارکر نشان می‌دهد که این جریان از حفره‌های کوچک تاجی نزدیک استوای خورشید می‌آید.

باد خورشیدی با سرعت صدها کیلومتر در ثانیه زمین را دربرمی‌گیرد. بیشتر این هجوم پلاسما توسط میدان مغناطیسی زمین منحرف می‌شود. این امر الگویی را در جریان باد خورشیدی ایجاد می‌کند؛ همانند آب که به دور صخره‌ای در یک جریان می‌چرخد. اما باد خورشیدی نقش مهمی در آب و هوای جو ایفا می‌کند که روی زمین تأثیر می‌گذارد. به ویژه وزش‌های شدید باد خورشیدی می‌تواند ماهواره‌ها، شبکه‌های برق و سایر فناوری‌ها را ویران کند. با این حال، باد خورشیدی تنها یک مزاحمت نیست. ذرات باد خورشیدی آسمان زمین را با شفق‌های قطبی روشن می‌کنند. آنها شفق‌های قطبی را در سیارات دیگر نیز روشن می‌کنند.

منبع: sciencenewsforstudents